Biliyorsunuz Kılıçdaroğlu Alevi

[Geçen yıl demiştim: Blogunuzun kaçıncı yılını doldurduğu iş değildir. İş, mesela, blogunuzun Nadal’ın kaçıncı Roland Garros şampiyonluğuna şahit olduğudur. Bizde 5 oldu (bir yıl sakatlanmıştı Rafa).
Aslında, cümleyi “İş, mesela, blogunuzun Roland Garros’da kaçıncı Federer-Nadal finaline şahit olduğudur” şeklinde de kurabilirdim (belki o yüzden kazanamıyor Federer). O da 4. Yalnız, artık kupayı kazandığında ne yapacağını bilemeyip tribünlere fırlamak, olmadık yerlere basarak ulaştığı ailesine, ve etraftaki bilimum kişiye sarılmak şeklindeki heyecanı geride bırakmış gibi Rafa. Olmadı (heyecansız bir boğa, işlemeyen bir İsviçre saatinden evla değildir), üstelik sevgilisi de tribündeydi bu sefer.]

. . . . . . . . . .

Cumhuriyet tarihinin en heyecansız seçimini yaşıyoruz. 2007’ye dek her seçimde önemli değişimler, inen çıkan partiler olurdu, yüzdeleri önceden hiç bilemezdik. 2007’de de en azından AKP’nin oyu bayağı bir soru işaretiydi, yaklaşık %36-48 arası tahminlerle. DTP bağımsız aday yolunu benimsemişti, bir yenilik getirmişti; onlara Ufuk Uras ve Baskin Oran da eşlik etmişti.

Bu seçimde tüm aktörler aynı (parti bakımından), tek değişen Kılıçdaroğlu.Ama o tek başına hareketlendiremedi durumu. Bu hareketsizlik ve heyecansızlığın normalde oy verme oranını düşürmesi de beklenir, 2007’ye göre, bakalım öyle olacak mı. Birkaç değişik, hoş isim var dtp ve chp’de, ama pek etkileyemediler ortamı.

En önemlisi de oy oranları aşağı yukarı belli gibi. Zaten farklı olması da bu partilerle mümkün değil gibi. Çünkü CHP’nin de MHP’nin de ve kalanların toplamının da geçemeyeceği limit değerleri var. Tüm konjonktür lehine olsa CHP %32-34’ü, MHP 16-18’i, geri kalanlar da toplam 15-16’yı geçemez. Bu durumda da AKP’ye (hepsinin maksimumu aynı anda gerçekleşmeyeceğine göre) minimum %40 kalıyor. (Yerel seçimde bunun altına düşebiliyorlar, çünkü onda baraj olmadığından küçük partiler daha etkili olabiliyorlar).

Ve AKP için diğerleri gibi bir üst sınır yok. Onlar herşey lehlerine olursa %60’ı bile vurabilirler. Kitle partisi denen şey de bu. Kemik (dinci diyelim) oyları, Saadet’i de hesaba katınca %15 olsun, gerisi yanar-döner, güçten yana dönen, kişiliksiz-şahsiyetsiz oylar.

Bu bakımdan aynı ANAP’a benziyor AKP. Onları zayıflatacak tek şey, sağ kanattan popüler (liberal veya çiftçi odaklı) bir parti olabilir gibi duruyor. Hatırlarsanız ANAP’ı da zayıflatan DYP’nin kurulmasıydı. Ama şu an ne DP’de o görünüm var, ne de parti kurmayı düşünen diğer kesimlerde (TOBB mesela bayağı iddialıydı bir aralar). Olabilirmiş gibi de görünmüyor çünkü herkes yeni bir macera (ve RİSK) yerine pastadan pay almaya odaklanmış durumda.

. . . . . . . . . .

Çıkan bilimum kaset ifşalarını da heyecansız ortama heyecan katma çabası olarak yorumladım ben. Bir anlamda kamu yararı gayesi güden hareketler.
Yalnız, şu kesin ki bizde böyle komplolar direk maruz bırakıldığı kesmi zor durumda bırakmak için yapılıyor. Ben buna 1. dereceden etki diyorum.
Dikkat ederseniz AKP’den pek fazla “bu komplo bizi zor durumda bırakmak için yapılmıştır şeklinde” bir tavır gelmedi. Gerek de olmadı, çünkü onları direk suçlayan geniş bir kesim olmadı. Oysa, gelişmiş bir ülkede bu haberler üzerine en çok AKP zorda kalırdı, Tayyyip insan içine çıkacak yüz bulamazdı. Yani gelişmiş ülke komplosu, o komployu yapması muhtemel kesmi zor durumda bırakmak için yapılır diyebiliriz ki ben de buna 2. dereceden etki diyorum. Kahn olayından sonra Fransa’da Sarkozy’ye desteğin azalması gibi.

Yalnız, bizim halkımız için bir numaralı kritik kelime içtenlikse ikincisi de mağduriyettir. AKP’nin iki seçimdir oy oranını belirleyen faktordü mağduriyet (ilkinde Tayyip’in içeri girmis olması faktörü ki buna oynadılar zaten, ikincide cumhurbaşkanlığı seçimi, ordu muhtırası). MHP’ye neresinden baksan kaybettirdiğinden çok kazandırır bu olaylar.

. . . . . . . . . .

Binali Yıldırım da buradan aday ya, AKP’nin İzmir vaatleri ulaşım üzerine. Yalnız, vaatte bulunan 9 yıldır iktidarsa ‘bunları yapacağız’ cümlesinin yanında, ‘şimdiye dek niye yapmadık’ açıklamasının bulunması gerekmiyor mu? Hızlı tren mi? Biz Japonya’daki hızlı tren görüntüleriyle büyüdük. Orada ’60’larda, Avrupa’da 70’lerde başlamış hızlı tren. 2011’deyiz ve ben İzmir’den Ankara’ya trenle 14 saatte, Eskişehir’e 10 saatte gidiyorsam kimsenin bu konuda konuşmaya yüzü olmaması gerek.

Hatta, madem suyun yanındayız ve bu şehir de ülkenin en büyük limanına sahip, getirirsin hızlı deniz otobüsleri, hatta katamaranlar, İstanbul’a tatil yapar gibi (ama 9-10 saatte) gidersin. Tüm sahil hattını dolaşarak hızla Antalya’ya varırsın. Hayal değil, medeniyet.

. . . . . . . . . .

Bir ülkenin anayasasında olması şart maddelerden birisi halka karşı ayrımcılık suçu. Onlarca mitingde aynı şey: Tayyyip “biliyorsunuz Kılıçdaroğlu Alevi” diyor, halk kitlesi uzun uzun yuhalıyor. Hadi, ilkinde o tepkiyi beklemeden salakça söyledin. Gelen tepki üzerine soğuk soğuk terler ve ben ne yaptım ya, dersin. Hayır, bir sonraki miting, aynı manzara. Hatta anayasada açıkça şöyle yazmalı: “Böyle bir sözü eden aşağılık bir pisliktir ve halkı, dil-din-ırk-cinsiyet yönünden ayrımcılığa sevkettiğinden ağır cezada yargılanır.”