4.2.2.1

Eski blogumu yapmaya başladığım sıralarda beni kimsenin okumadığını, benim de kimseden bihaber olduğumu, kimse okumasa da kendim için yazdığımı (daha doğrusu yaptığımı -çünkü yazılar azınlıktaydı) arada bir yazmışımdır. O yüzden şimdi yasaktan önceki okurların önemli bir kısmını kaybetmiş olmak ‘tiraj’ namına hiç derdim değil. Ama bir kısmını tanımış bulunduğum bu kişilerin şimdi iki fazladan tık uğruna artık hiç (arada bir de değil, hiç) okumuyor olması… Biliyorum, bazen bir fazladan uğraş zor geliyor -blog okumak günün en az elzem meselesi olduğuna göre- ama hep mi? İnsan en basitinden nadiren de olsa bir merak etmez, özlemez mi?

Bu inanması zor yasağın hala sürüyor olması, insanın hele kendi blogunu yönetememesi garip durum. 1 haftadır herbişeyi yönetmeye yarayan sayfalara giremiyordum. Ama okumak için yapılması gereken topu topu bir gizlen.net demek. Hatta adsl kullanıyorsanız dns ayarlarını değiştirince (local area connection-properties-tcp/ip-properties-4.2.2.1) ona da gerek yok. Yan etkisi de yok.

Diğer yandan, kendi okuduğum bloglarda da bir çölleşme söz konusu. En çok okuduğum şu arabayı takip et bölümü mezarlık olmasa da vahşi batının terkedilmiş altın arama kasabalarına dönmüş. Azı düzenli yazıyor. Çoğu duruyor ama artık içine yazı yazılmıyor. Veya ayda, yılda bir. En severek okuduğum iki kişiden biri 10 ay önce yazmış mesela, diğeri 2.
Mesmetin Beyin geçenlerde yazdığı ‘ah, hangi alemlerdesiniz, alıştırdınız, gittiniz, var mı böylesi‘ mealindeki yazısında olduğu gibi kaybolanlar da cabası. Metin Beyle kesişen kümelerimiz ve kendimize has küme elemanlarımız var bu konuda. Sevgili Ece ile başlar benim listem. N’olmuş ablan öğrendiyse, başka bir adreste devam ederdin. Sonra Halid kardeş. Kaybolacağına inanmam, zaten kendisi de öyle söz vermişti. En azından çete ayakta. Veya bir miktar. Ve zuzay. Hani 5 çayına geliyorduk uzay hanım, olmuyor böyle. Şimdi birilerini unutuyorumdur kesin.
Benim için de eski anlamı.. hala çok ama sanki eskisi kadar değil. Yoksa bıkmak, sıkılmak, tükenmek kaçınılmaz mı? Her zaman söyleyecek bir sözümüz, söz yoksa bir resmimiz, bir alıntımız, bir şarkımız yok mudur yoksa? O da yoksa bir liste be!

Ayrıca, şimdi farkettim de yasak başlayalı beri, yani Ağustos’tan bu yana yeni okur (en azından yorum bırakan yeni okur) sıfıra yakın. Benim de yeni keşiflerim aynı istikamette. Yine de wordpress’i değiştirmeyi tabi ki düşünmüyorum. İki fazla tıkla gelmeyecek olan bittabi ki gelmesin. Ben kendime yazarım. Kalan sağlar ne ala.

≈ ≈ ≈ ≈ ≈

tv’lerden bi’kaç çeviri becerisi:
navy blue: donanma mavisi. üzücü olan çeviriyi yapanın yine çekmişsin navy blueları (lacileri) çevirisini bilmeyen biri olması değil, o film çevirisini yapacak düzeyde birinin navy blue’yu bilmemesi.

meccanico: makine-maden işçisi (çevirmen sözlükten not almış herhalde, öyle de kalmış. yoksa kadın, hastanede ziyaretine geldiği adama nasıl görünüyorum dediğinde adam ‘çok iyi görünüyor olurdun, bir makina-maden işçisi olsaydın’ demez herhalde {psst, çevirmen, dil kitaplarının 1. ünitesinde geçer bu, jorge es mecánico, tamirci tamirci}).

tranquillo: keyfinize bakın (adam doktoruyla beyin tümörü olup olmadığını öğrenmek için test sonuçlarını görmeye gidecek. merak edip gelen iki arkadaşına herhalde ‘siz gidin ocakbaşına, ben sonra katılırım’ demiyor. ‘merak etmeyin’ diyor).